Deze fotograaf bezocht meer dan zestig stadions in Buenos Aires
Woord: Ruud VerstratenGepost: 04-04-2018
Beeld: Bett Moron
Hij is beslist niet de eerste fotograaf of journalist die zich verdiepte in de supporterscultuur van Buenos Aires, maar weinigen pakten het zo grondig aan als Bett Moron. “Ik denk dat niemand er zo diep is ingedoken als ik”, beweert de Hongaarse fotograaf, die een jaar lang in de Argentijnse hoofdstad verbleef en ook reikte tot de buitenwijken en voorsteden. “En voor ik naar Buenos Aires vertrok, had ik er al maanden aan onderzoek opzitten. Via Google Maps had ik alle wegen rondom de stadions al eens bewandeld om de mooiste muurschilderingen te vinden en ik heb honderden uren aan beelden gekeken over fans en stadions. Maar mijn belangrijkste bronnen waren de mensen die ik in Buenos Aires heb ontmoet. Ik ging niet om met expats, al mijn vrienden waren locals. Fans van allerlei clubs en van allerlei leeftijden”, zegt Moron, die zelf jarenlang de wedstrijden van zijn favoriete club Budapest Honvéd FC bezocht (‘Het liefst achter de goal’), maar afknapte op het ‘steeds commerciëlere’ Europese voetbal en verliefd werd op de Zuid-Amerikaanse voetbalcultuur.
Al wat hij leerde over de voetbalcultuur van Buenos Aires, krijgt een plekje in zijn boek The Inexplicable Feeling, dat dus niet uit louter foto’s bestaat. Moron: “In documentairefotografie is context essentieel. Je kent het cliché: een foto vertelt meer dan duizend woorden. Natuurlijk is dat soms zo, maar vaker juist niet. Je begrijpt bijvoorbeeld niets van die foto van het napalmmeisje uit Vietnam, een van de meest iconische foto’s ter wereld, als je niet weet waar en wanneer die isgenomen. Die context wil ik de lezers bieden; ik heb het voetbal mogen beleven zoals de locals dat doen, dat wil ik niet alleen met foto’s, maar ook met woorden vertellen. Juist om met hen te delen wat ik beschrijf als the inexplicable feeling (‘het onverklaarbare gevoel’, red.).”
Voor ik naar Argentinië vertrok, had ik via Google Maps alle wegen rondom de stadions al eens bewandeld.Bett Moron, fotograaf
Moron focuste zich bewust op de mensen op de tribunes. “Zoals een bekend stadionlied in Argentinië luidt: ‘Net als de tijd zijn spelers en managers vergankelijk, maar het enige dat blijft, zijn de supporters’. Daarom staan zij centraal in mijn foto’s, en niet de spelers of de Argentijnse voetbalstijl.” Om die reden gebruikte Moron zijn perskaart vaker niet dan wel; liever kocht hij een kaartje en nam hij plaats op de tribunes, tussen de supporters. “En daarom wil ik mijn boek straks ook in het Spaans uitbrengen en die versie gratis te downloaden maken. Ik ben de mensen zo dankbaar voor alle hulp en gedetailleerde informatie die ze me gaven. Wie ben ik om dat bij ze weg te halen, het mooi in te pakken en het dan weer terug te verkopen?”
Of Moron na het bezoeken van al die stadions nog een geheimtip heeft? “Hard question. De beste sfeer vind je in de armste buurten, zoals Laferrere. Maar ik zou niemand aanraden er op eigen houtje heen te gaan, het kan daar heel gevaarlijk zijn. Zelf heb ik de laatste jaren gewerkt aan verschillende projecten in de sloppenwijken van ieder Zuid-Amerikaans land, van Venezuela tot Chili, dus ik weet inmiddels wel waar ik wel en niet kan komen en hoe me te gedragen.”
De beste sfeer vind je in de armste buurten, maar ik zou niemand aanraden daar op eigen houtje heen te gaan.Bett Moron, fotograaf