Het dotje watten van Edwin van der Sar

Beeld: Joeri Gosens, Hollandse Hoogte

Ooit kreeg Bobby Haarms in een tv-interview het verzoek zijn favoriete Ajax-elftal samen te stellen uit alle spelers met wie hij persoonlijk werkte. Niet te doen natuurlijk. ‘De Goede Beul’ werd assistent in 1967 en bleef tot 2000 werken met het eerste team, een korte wegomlegging (1982-1986) via vv Aalsmeer en FC Volendam daargelaten.

Blind. Krol. Cruijff. Haan. Rijkaard. Suurbier. Swart. Neeskens. Mühren. De Boer. Keizer. Van Basten. Koeman. Rep. Bergkamp. Davids. Litmanen. Kluivert. Ga er maar aan staan.

Alleen over zijn keeper hoefde Bobby niet lang na te denken: “Dat is Sar.” Punt. Zelfs Heinz Stuy (drie Europacupfinales, drie keer de nul) maakte geen nanoseconde kans.

Sinds 1983 heb ik aardig wat Ajacieden zien voetballen die wereldtop waren of op weg waren dat te worden, maar geen enkele was al tíjdens zijn Ajax-periode zo overduidelijk en zo langdurig van wereldkaliber als Edwin van der Sar.

Zijn reflexen waren onnavolgbaar. Bijna altijd klemvast. Hij kon een bal aannemen. Hij kon voetballen. Hij had een volmaakte trap. Als een spits alleen op het Ajax-doel af kon, wisten we: niks aan de hand, Sar plukt die bal zo van zijn pantoffeltje. Ongekende, ongenaakbare klasse, jaren achtereen.

Op 3 mei 1998 (binnenkort twintig jaar geleden) maakte hij het enige doelpunt van zijn loopbaan, uit tegen De Graafschap. Ik stond in het uitvak, zoals altijd in die jaren. Het stond 0-7 en in de 85ste minuut kreeg Ajax een strafschop te nemen.

Tien veldspelers keken over hun schouder. Kom maar, Ed, jouw bal. Hij had even wat aanmoediging nodig, van zijn ploeggenoten en misschien ook wel van ons, want een paar jaar eerder, op 22 maart 1995, had hij tegen Sparta een penalty gemist, in De Meer, bij 8-0.

Tegen De Graafschap scoorde hij wel. Probleemloos. Keeper naar de ene hoek, bal in de andere. Goaltje voor Ed. Het kwam hem toe. Alleen suf dat hij even vergat dat hij eerder in de wedstrijd een bloedneus had gehad. Kom je een keer als doelpuntenmaker op tv, zit er een dotje watten in je neus.

Van de directeur Van der Sar ben ik geen bewonderaar – en dan druk ik me diplomatiek uit. Ik heb dat een tijd weggeslikt uit respect voor de doelman die hij was. Lukt me niet meer, maar wat me nog altijd wél lukt, is de directeur volledig los zien van de keeper. Laat die penalty (en dat dotje watten) daar dan maar symbool voor staan.

Benieuwd naar de favoriete Eredivisie-fragmenten van Sjoerd Mossou en Bart Vlietstra? Klik hier. Klik hier om zelf een duik te nemen in het YouTube-archief van de Eredivisie.