Op zoek naar de ‘Kom-maar-op-blik’

Toen Nienke Veneboer (30) hoorde dat er bij haar om de hoek een voetbalschool speciaal voor meiden tussen de 14 en 18 jaar werd opgericht, moest en zou ze erbij zijn. De fotografe uit Haarlem ging er niet op zoek naar de OranjeLeeuwinnen van de toekomst, nee, ze hoopte er terug te zien wat ze al zo vaak op straat zag. “Al sinds de kunstacademie ben ik gefascineerd door meiden uit die leeftijdscategorie; geen kind meer, maar ook nog net geen vrouw. En dan niet zozeer door de meisjesachtige types, maar vooral door de tomboys; de meiden die wel goede sneakers willen dragen, maar niet uren voor de spiegel staan. Hoewel ik als kind een meisje was als zovelen, met blond haar en sproeten en dol op meisjesdingen, keek ik tegelijkertijd enorm op naar vrouwen als Anouk, Shania Twain en die zangeres van The Cardigans (Nina Persson, red.). Niet vanwege hun muziek, maar door wat ze uitstraalden, dat nonchalant-stoere en het rauwe. Dat herken ik heel erg in al die jonge voetbalmeiden die je tegenwoordig zo veel tegenkomt op straat, in net iets te wijde broeken en shirts, tenues die vaak gemaakt zijn voor jongens en niet voor meisjes, op weg naar de training. Ze zijn zich er meestal niet eens van bewust, maar ik vind dat ze superveel kracht uitstralen. Meiden voor wie het misschien helemaal niet vanzelfsprekend is dat ze helemaal voor het voetbal gaan, maar die zich daar niets van aantrekken en gewoon gáán.”

Een prettige bijkomstigheid toen Veneboer eenmaal aan het fotograferen sloeg: de twintig meiden van de Haarlemse voetbalschool waren zich alles behalve bewust van de camera. “Op het begin was het nog even aftasten, maar al snel moest ik opletten dat ik de bal niet tegen m’n hoofd kreeg geschoten. Dat kwam misschien wel doordat ik analoog fotografeer; de jongeren van nu zijn gewend dat ze een foto direct kunnen terugzien in plaats van dat ze moeten wachten tot de rolletjes eindelijk eens zijn ontwikkeld. Omdat ze toch niet direct werden geconfronteerd met het resultaat, vergaten ze op den duur dat ik er stond en dat gaf mij de vrijheid om ze zo puur en nonchalant mogelijk te fotograferen, zelfs als ik ze vroeg te poseren”

Toen ze het resultaat eenmaal onder ogen kregen, verbaasden de voetbalmeiden zich soms over zichzelf. “Zij waren daar gewoon om te voetballen en waren zich totaal niet bewust van die ‘Kom-maar-op-blik’ in hun ogen. Terwijl ik ze zag veranderen van op het eerste oog heel timide naar supergedreven zodra ze eenmaal dat veld opstapten. Precies daar was ik naar op zoek.”

Bezoek de website van Nienke Veneboer voor meer foto’s uit deze serie.