SANTOS kijkt Eredivisie (1)

Beeld: Joeri Gosens, VI Images

Waar kijk je?
“In bed of op de bank. Soms pendel ik een beetje heen en weer tussen de keuken en mijn werkkamer. Ik zie altijd vrij snel of het wat wordt. Als het tactisch niet klopt dan weet je dat de ene ploeg eroverheen gaat lopen. Of als het een saaie status quo wordt, ja, daar ga ik niet de hele tijd naar kijken. Dan ga ik pas zitten als het spannend wordt. Soms heb je natuurlijk wedstrijden die je vanaf het begin grijpen. Ik kijk een beetje als een columnist, naar opvallende, gekke dingen. Daarom zweer ik bij de tv in plaats van het stadion. Je hebt close-ups, herhalingen, allerlei absurde camerahoeken. Het spel is zoveel mooier om te volgen dan vroeger met een camera die de bal van ver probeerde te volgen. Je ziet de mimiek van de spelers. Schit-te-rend.”

Met wie kijk je?
“Mijn vrouw Johanna kijkt wel eens mee. Heeft er ook kijk op. Luister ik liever naar dan naar de meeste commentatoren. Och, wat is dat een verschrikking. Dat kakelt maar de meest onzinnige feitjes en anekdotes op. Dat die speler de broer is van de vrouw van die andere. En dat dan 36 keer. Laatst bij een wedstrijd van Inter Milan viel het geluid van de commentator uit. Genieten! Ik zou extra betalen als ze voortaan de commentator thuislaten en het stadiongeluid lekker hard zetten.”

Waar geniet je van?
“De videoreferee, jáááá! Dat gebaar alleen al, die rechthoek. Dat vind ik geweldig. Ze zouden zowel de scheidsrechter als de videoscheids een microfoon moeten geven en de herhaling op een groot scherm moeten laten zien zoals in andere sporten al gebeurt.”

Is die Eredivisie nog wel leuk?
“Het niveau is niet best, maar dat geeft ook weer niet heel erg. Je ziet meer van die houterige voetballers, van die halve amateurs zoals Breuer en Beugelsdijk. Kijk ik graag naar. Behalve als ze gaan schoppen. Dan haak ik af. Zo’n Kluivertje, zo’n hertje, daar moeten ze met hun lompe schenen van af blijven.”