Shirtje kijken: Newcastle United

Beeld: Marques Malacia

Het ontwerp

“Dit is een instant classic natuurlijk. Zo’n typisch jarennegentigshirt van adidas, met grote logo’s en een hele dikke ribkraag van zeker vier of vijf centimeter, en dan ook nog eens een iconische hoofdsponsor en dito naam achterop – waarover zo meer. Heel vet dus, maar er is wel één ding: als ik het zo in mijn handen heb, kan ik me bijna niet voorstellen dat ze in dit shirt hebben gevoetbald. De stof is heel dik en stijf, een beetje denimachtig. Het past perfect in het modebeeld van destijds, maar is totaal niet geschikt om in te voetballen. Waarom ze het zo hebben gemaakt? Geen idee, het is niet zo dat de designers in die tijd niet beter wisten of zo. Kijk maar naar het Chelsea-shirt van toen, daar gingen mode en sportief gewoon hand in hand. En dan die logo’s... Dat is veel te dik geborduurd, ik krijg al rode tepels als ik ernaar kijk. Het kan niet anders dan dat alle spelers een ondershirt droegen.”

Het detail

“Wat dit shirt extra karakter geeft, is de sponsor, Newcastle Brown Ale. Niet zomaar een sponsor, maar echt eentje die bij de club en de stad past, een beetje zoals Philips en PSV. Dat zit ’m niet alleen in de naam, maar ook in dat logo: als je goed kijkt, zie je in die blauwe ster het silhouet van de stad. Dat bier is echt drab trouwens, veel te bitter. Niet te zuipen.”

De geschiedenis

“De bijnaam van Newcastle United is natuurlijk the Magpies, de eksters. Club en vogel delen de kleuren zwart en wit, al ruim honderd jaar de basis voor het thuisshirt van Newcastle. In dit uitshirt komen die zwart-witte strepen ook terug, in de kraag en in de band die van de sponsoruiting een soort kampioensgordel uit het boksen maakt. Het grappig is dat die zwart-witte strepen je direct doen denken aan het thuisshirt, maar eigenlijk zit je gewoon naar de drie adidas-strepen te kijken. Slim, toch?”

Trivia

“Het mooiste van dit shirt vind ik misschien nog wel de naam die achterop staat, die van de Colombiaanse aanvaller Faustino Asprilla. Geweldige voetballer. Met hem aan boord hoopte Newcastle kampioen worden, maar eindigde de club twee keer achter elkaar achter als tweede. Asprilla werd een beetje symbool voor dat falen, voor zover je daarvan kunt spreken als je tweede wordt achter Fergusons Manchester United. Asprilla presteerde niet zo goed als eerder bij Parma, maar hij had ook last van het Memphis-syndroom: in de media ging het veel te vaak over allerlei randzaken; dat hij bij aankomst in Engeland, middenin een sneeuwstorm, toevallig een bontjas droeg bijvoorbeeld. Na amper twee jaar keerde hij weer terug naar Parma.”

Floor Wesseling is grafisch ontwerper en eigenaar van Studio Wesseling. Voorheen werkte hij bij Nike, waarvoor hij onder meer het shirt ontwierp waarin Oranje speelde op het WK 2014. Klik hier voor eerdere afleveringen van deze rubriek.